ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: Ας μην τους αφήσουμε να βγουν από την υποχρέωση!

Σαν τρομοκρατική ενέργεια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εξαγγελία της ΓΣΕΕ για γενική απεργία στις 15 Δεκέμβρη (αυτού του έτους!). Πόσο μάλλον όταν λίγες ημέρες νωρίτερα ο (γενειοφόρος πλέον) πρόεδρός της είχε φροντίσει να εφησυχάσει τα κυβερνητικά επιτελεία ότι απεργία δεν προβλέπεται, αφού «έχουμε κάνει πάρα πολλές κινητοποιήσεις» και «ορατές πολιτικές εναλλακτικές (ως προς το μνημόνιο) λύσεις δεν υπάρχουν».

Και, από τη μία, είναι να γελά πικρά κανείς με την κατάντια της συνδικαλιστικής ηγεσίας, αλλά, από την άλλη, με μια πιο ψύχραιμη σκέψη, η εξαγγελία της απεργίας είναι σαφής πολιτική «κωλοτούμπα» του Παναγόπουλου και ένδειξη υπαναχώρησης σε σχέση με την προηγούμενη δήλωσή του. Υπαναχώρηση που αποδεικνύει τις πιέσεις και τις αντιπαραθέσεις που δέχεται η ΠΑΣΚΕ.

Και ας μην υποτιμάμε την υποχώρηση αυτή. Το ότι προαναγγέλλεται πανεργατική απεργία -έστω και για δύο μήνες μετά, έστω και για να βγει η ΓΣΕΕ από την υποχρέωση- δίνει μια δυνατότητα. Ας την αξιοποιήσουμε πριν το ξανασκεφτούν!

Πηγή: Αντιγειτονιές

http://antigeitonies.blogspot.com/

Η Γαλλία δείχνει το δρόμο

Η Γαλλία δείχνει το δρόμο

Συνεχίζονται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση οι κινητοποιήσεις των γάλλων εργαζόμενων και της νεολαίας ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησής τους. Παρά τις επίσημες αλχημείες οι αριθμοί όσων συμμετέχουν στις διαδηλώσεις αυξάνουν, μαζί μεγαλώνει και η αποφασιστικότητά τους να μην περάσουν τα μέτρα του Σαρκοζί.

Η γαλλική κυβέρνηση αρχίζει να ανησυχεί στα σοβαρά γι' αυτό και οι δηλώσεις Σαρκοζί για σύνεση "αλλιώς θα φτάσουμε σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή". Επιστρατεύει την καταστολή τη συκοφαντία και την προβοκάτσια. Χτυπάει και συλλαμβάνει εργαζόμενους και μαθητές. 1100 συλλήψεις γίνανε μόνο χθες, 300 μαθητές προχθές. Επιστρατεύει εργαζόμενους, ιδίως στα διυλιστήρια, προκαλεί και ρίχνει χημικά στους μαθητές μπροστά στα σχολεία τους!

Από κοντά και τα γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ, σαν τους δικούς "μας" ανταποκριτές, που μιλούν για αμαύρωση των κινητοποιήσεων από τους ...κουκουλοφόρους και τους ταραξίες!

Η απάντηση του γαλλικού λαού όμως δόθηκε και σήμερα.

"Παρά τις απειλές του Σαρκό για την διατήρηση της τάξης νέα ρεκόρ καταγράφονται στις περισσότερες πόλεις ενώ πουθενά δεν έγινε συλλαλητήριο μικρότερο αυτών της περασμένης εβδομάδας όταν 3500000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους! 330000 στο Παρίσι, 50000 στη Ρεν που ήταν ρεκόρ,45000 στη Λυόν, 150000 στην Τουλούζ, 140000 στο Μπορντώ και τεράστιες ανάλογες συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις που σκέπασαν τον χάρτη της Γαλλίας δείχνοντας το δρόμο και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους."

Ο κόσμος στις πορείες όχι μόνο δεν έχει κουραστεί, αλλά φαίνεται ακόμη περισσότερο ενθουσιασμένος και αποφασισμένος. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κίνημα στην Γαλλία εδώ και δεκαετίες.

Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες για το κίνημα στην Γαλλία. Και λέμε κρίσιμες για το κίνημα γιατί και στη Γαλλία η συνδικαλιστικές ηγεσίες άρχισαν να το σκέφτονται και να ανησυχούν. Ήδη οι πρώτες σκέψεις για σταμάτημα των κινητοποιήσεων "με τη ψήφιση του νόμου" άρχισαν να κυκλοφορούν.

Μακάρι οι γάλλοι εργαζόμενοι να καταφέρουν να τους ξεπεράσουν.

Σε κάθε περίπτωση όμως οι κινητοποιήσεις αυτές θα μείνουν στην ιστορία ως οι πρώτες κινητοποιήσεις, μετά από δεκαετίες στη Γαλλία, όπου βρέθηκαν μαθητές και εργάτες στον δρόμο, όπου εργαζόμενοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα διαδήλωναν μαζί, όπου τελικά μια ολόκληρη κοινωνία αναδημιουργεί δεσμούς αλληλεγγύης και ενώνεται απέναντι στις επιθέσεις του κεφαλαίου ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Υ.Γ. Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα ιστολόγια του Γιώργου Σαρρή και το alterthess. Oι φωτογραφίες είναι από το "εδώ και τώρα" όπου μπορείτε να δείτε αρκετά περισσότερες.
Υ.Γ. Και για να απαντήσω στην απορία του Γιώργου Σαρρή (Επειδή το συνδικαλιστικό κίνημα στη Γαλλία δεν βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το δικό μας σε ότι αφορά την ενιαία έκφρασή του αναρωτιέται κανεις τι είναι αυτό που μας κρατάει σε τέτοια αδράνεια). Ε, τι άλλο! Οι ...εκλογές

Πηγή: Αντιγειτονιές

http://antigeitonies.blogspot.com/2010/10/blog-post_8992.html#more

ΦΤΩΧΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ - ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.ΤΟ 25% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!!!-ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ-

ΦΤΩΧΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ - ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.ΤΟ 25% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!!!-ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ-: "Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνει και στη χώρα μας το φαινόμενο της φτώχειας, καθώς ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας διαβιούν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 21% των Ελλήνων βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ ανεπίσημα στοιχεία ανεβάζουν το ποσοστό αυτό στο 25%.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καταπολέμησης της Φτώχειας, το Ελληνικό Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Φτώχειας, μέλος του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Δικτύου, εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου που συνεπάγεται ένα τέτοιο δεδομένο.

Σύμφωνα με το Δίκτυο, οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού βρίσκονται σε έσχατο σημείο και συμπληρώνονται πληθυσμιακά από τα χαμηλότερα στρώματα της μεσαίας τάξης που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση για τις οικογένειες και τα παιδιά τους.

Όπως τονίζουν τα μέλη του Δικτύου σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός φαινομένου, όπου αντί το κράτος να παρέχει προστασία απέναντι στη φτώχεια, την ανεργία και την ασθένεια, οι πολίτες έχουν αφεθεί στην τύχη τους, ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι, που αποτελούν τα τραγικότερα θύματα αυτής της κατάστασης. Μάλιστα στοιχεία που αφορούν το 2007 αναφέρουν ότι 450.000 παιδιά μέχρι 17 χρόνων ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Σύμφωνα με την έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών για το 2008 της ΕΣΥΕ, με στοιχεία που συλλέχθηκαν το 2007, το ποσοστό των φτωχών έμεινε αμετάβλητο παρά την οικονομική ανάπτυξη που γνώριζε τότε η χώρα. Ένας στους πέντε Έλληνες, δηλαδή 2.186.869 άνθρωποι, βίωναν εκείνη την περίοδο τη φτώχεια και συγκέντρωναν ετήσιο εισόδημα 6.480 ευρώ το χρόνο.

Στο πλαίσιο του έτους κατά της φτώχειας, μέλη του Ελληνικού Δικτύου θα βρίσκονται στην πλατεία Καπνικαρέας όπου θα μοιράσουν υλικό και θα συνομιλήσουν με τους πολίτες για το πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της φτώχειας.

Παράλληλα, από τις 8 έως τις 14 Νοεμβρίου θα προγραμματίσει συνεντεύξεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, προβολές ταινιών ανάλογου περιεχόμενου καθώς και διάφορες τοπικές εκδηλώσεις, με στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών.

ΠΡΕΖΑ TV
17-10-2010

"

ΡΑΓΙΑΔΕΣ. ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ*

   Ακόμη τούτο το φθινόπωρο ραγιάδες, ραγιάδες κι αν δεν αντιδράσουμε δραστικά να γίνει το σεφέρι..., πολύ φοβάμαι ότι ακόμη κι αν το πράξουμε αργότερα θα είναι πολύ αργά.

   Αυτή η εκτίμηση προκύπτει και από ένα κείμενο του 1792 με τίτλο «Η εγκαθίδρυση του δεσποτισμού», του μεγάλου γάλλου επαναστάτη Ζαν Πολ Μαρά, που αναφέρεται στην αξιοποίηση των κρίσεων από τους κυρίαρχους και στην καθυστερημένη λαϊκή αντίδραση στα καταστροφικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνώντες για την αντιμετώπισή τους, το οποίο ας μου επιτραπεί να παραθέσω ως έξοχο δείγμα επικαιρότητας κλασικών επαναστατικών κειμένων.

   Γράφει λοιπόν ο Μαρά: «Μερικές φορές ο ηγεμόνας, για να επιβουλευτεί την ελευθερία περιμένει τη στιγμή της εκδήλωσης μιας ανησυχητικής κρίσης, που έχει προετοιμάσει ο ίδιος· τότε, με το πρόσχημα της φροντίδας για τη σωτηρία του κράτους προτείνει καταστροφικά μέτρα, που τα καλύπτει με το πέπλο της αναγκαιότητας, του κατεπείγοντος, των περιστάσεων, της κακοδαιμονίας των καιρών. Εγκωμιάζει την αγνότητα των προθέσεών του, εκφωνεί μεγάλα λόγια για την αγάπη του δημοσίου συμφέροντος, διαλαλεί τη μέριμνα της πατρικής του αγάπης. Κι αν δει ότι υπάρχει δισταγμός για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις του, βάζει αμέσως τις φωνές: Πώς, δεν θέλετε; Ε, τότε βγείτε μόνοι σας από την άβυσσο! Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί, κι ο καθένας αφήνεται στο έλεος των πραγμάτων, παρ' όλο που δεν έχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό που κρύβουν τα μέτρα αυτά, όπου κάτω από το όμορφο περίβλημα βρίσκονται τα πιο μοχθηρά σχέδια. Η παγίδα αποκαλύπτεται όταν δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια για να αποφευχθεί: τότε ο λαός σαν το λιοντάρι που πέφτει μέσα στα δίχτυα κρυμμένα κάτω από τα φυλλώματα, παλεύει για να τα σπάσει και το μόνο που καταφέρνει είναι να μπλέκεται περισσότερο».(1)

 Πολύ φοβάμαι ότι μια τέτοια προοπτική δεν είναι καθόλου απίθανη και σήμερα. Αν όπως υπογραμμίζει ο Ρουσό ναι μεν «η βία είναι εκείνη που δημιούργησε τους πρώτους σκλάβους, η δειλία τους όμως (είναι εκείνη) που διαιώνισε τη σκλαβιά»(2), αν όπως έλεγε ο Χιουμ, είμαστε σε τέτοια κατάσταση που έχουμε «εθιστεί τόσο έντονα στην υπακοή και την υποταγή που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν να πληροφορηθούν περισσότερα για την προέλευση ή την αιτία της, παρά όσο για τις αρχές της βαρύτητας, της αδράνειας ή για τους γενικούς νόμους της φύσης»,(3) αν όπως έγραφε ο Λένιν, έχουμε να κάνουμε με «ευχαριστημένους σκλάβους που απαρνούνται την ιδέα της εξάλειψης της σκλαβιάς»,(4) αν όπως έγραφε σε ένα άλλο κείμενό του ο Μαρά, έχουμε μετατραπεί σε ανθρώπους δειλούς και διεφθαρμένους ...πρόθυμους να ξεπουληθούν, σε ανθρώπους που μπορεί να αναγνωρίσουν τον εαυτόν τους στις σάτιρες του Ιουβενάλη, (5) αν έχουν καταφέρει να μας μετατρέψουν σε ένα λαό «αμαθή, ελαφρύ επιπόλαιο (...) μεγαλωμένο μέσα στο φόβο την υποκρισία, τη δολιότητα, το ψέμα, αναθρεμμένους μεσ' στην ευελιξία, την ίντριγκα, την κολακεία, την τσιγκουνιά, την αισχροκέρδεια», αν όπως γράφει ο αναρχικός Ιταλός Ερίκο Μαλατέστα, δεν αποβάλουμε εκείνα τα «προβατίσια ένστικτα και συνήθειες τα οποία (μας) χάραξαν στο μυαλό ολόκληροι αιώνες σκλαβιάς»,(6) τότε είναι πολύ πιθανόν αντί μιας μαζικής λαϊκής αντίδρασης στα μέτρα κατά της κρίσης να βρεθούμε σε μια κατάσταση σαν κι εκείνη που περιγράφει στο πρώτο κείμενο που παραθέσαμε ο Μαρά.

   Σε μας εναπόκειται να αποδείξουμε το αντίθετο.

Και να μην ξεχνάμε ότι, όπως λέει και ο ποιητής, «εγώ κι εσύ και τα εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και σένα και σαν εμένα.

Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε μες στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό».(7)

(1) Από το βιβλίο Οι αλυσίδες της σκλαβιάς, εκδ. έτος 1ο της Δημοκρατίας, στο Μαρά, Σεν-Ζιστ, Ροβεσπιέρος - Κείμενα, Επιλογή-Μετάφραση-Προλογικά: Μάριος Βερέτας, Σύγχρονη Εποχή, 1989, σελίδα 69.

(2) Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Το κοινωνικό συμβόλαιο, Εκδόσεις Δαρέμα 1957, σελίδα 47.

(3) David Hume, Essai sur le contrat primitive, traduction anonyme du XVIIIeme siecle, Amsterdam, J. Η. Schneider editeur, 1752.

(4) Λένιν, Μαρξισμός και ρεφορμισμός, Απαντα, τόμος 24, σελίδα 2.

(5) Από τον Φίλο του Λαού, Νο 539, 27 Αυγούστου 1791, στο Μαρά, Σεν-Ζιστ, Ροβεσπιέρος - Κείμενα, ό.π., σελίδες 104-105.

(6) Ερίκο Μαλατέστα, Χωρίς εξουσία, Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 76.

(7) Τάσος Λειβαδίτης, από τη «Συμφωνία αριθ. 1» 1957.

ΥΓ.Από παραδρομή, δεν υπήρχε στο σχόλιό μου της περασμένης Κυριακής η παραπομπή μου που ανέφερε ότι το βιβλίο του Ράσελ Τζάκομπι Διαλεκτική της ήττας - περιγράμματα του δυτικού μαρξισμού, μετάφραση Βασίλης Τομανάς, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2009.

 
* Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 17 Οκτώβρη
 

ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ

 "Χιλιάδες φοιτητές αναμένεται να διαμαρτυρηθούν στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στη Γαλλία, συμμετέχοντας στην πέμπτη ημέρα διαμαρτυριών μέσα σε λιγότερες από έξι εβδομάδες. Τα συνδικάτα έχουν προαναγγείλει περισσότερες από 200 πορείες σε όλη τη χώρα.
Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων απεργούν και τα 12 διυλιστήρια της χώρας, εκ των οποίων τα 10 έχουν σταματήσει να λειτουργούν πλήρως. Χθες η αστυνομία επενέβη προκειμένου να απελευθερωθούν τέσσερις δεξαμενές καυσίμων που είχαν αποκλείσει οι απεργοί.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους κατά την προηγούμενη διαμαρτυρία στη Γαλλία, σύμφωνα με την αστυνομία. Τα συνδικάτα έκαναν λόγο για 3,5 εκατ. διαμαρτυρούμενους.
Η έκτη ημέρα εθνικής απεργίας έχει προγραμματιστεί για τις 19 Οκτωβρίου.
Η εταιρεία που διαχειρίζεται τον αγωγό καυσίμων προς τα αεροδρόμια του Παρισιού, Trail δήλωσε στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ότι το Charles de Gaulle ενδέχεται να ξεμείνει από καύσιμα από την επόμενη εβδομάδα.

ΠΡΕΖΑ TV
16-10-2010

"

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

Ο μύθος του Δημοσίου ως του μεγάλου ασθενούς

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ



Ενώ η Κοινοβουλευτική Χούντα του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του δήθεν «μονόδρομου» ακολουθεί κατά γράμμα τον μεγάλο δάσκαλο της προπαγάνδας Γκέμπελς που διακήρυσσε ότι όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται τόσο πιο πιστευτό γίνεται, ο μύθος του δημοσίου τομέα ως του «μεγάλου ασθενούς» επανήλθε στην επικαιρότητα με αφορμή την εντεινόμενη σφαγή σε αυτόν. O μύθος όμως αυτός δεν προέκυψε μόνο από την σημερινή κρίση, αλλά καλλιεργείται απο χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο, από νεοφιλελεύθερους και σοσιαλφιλελεύθερους, ως τμήμα της ιδεολογίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που εκφράζει το ανώτερο στάδιο της αγοραιοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Δηλαδή, το στάδιο όπου οι κοινωνικοί έλεγχοι πάνω στις αγορές ελαχιστοποιούνται (αν δεν καταργούνται ολοσχερώς), με δήθεν στόχο την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, αλλά πραγματικό στόχο την μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, ιδιαίτερα των πολυεθνικών που οδήγησαν στην σημερινή παγκοσμιοποίηση και τώρα ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και εμπόριο. Η επέκταση των πολυεθνικών αναγκαστικά περνούσε μέσα απο την ιδιωτικοποίηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, πράγμα που συνεπαγόταν τη δραστική συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, καθώς και απο την «απελευθέρωση» των αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και εμπορευμάτων ―τις γνωστές «4 ελευθερίες» της Ε.Ε.[1]) που σήμερα, χάρη στην τρόικα, ολοκληρώνεται και στη χώρα μας.

Φυσικά, ο δημόσιος τομέας δεν εξυπηρετούσε πάντα το γενικό συμφέρον, ιδιαίτερα όταν οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις άρχισαν να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσθέτοντας έτσι  στο βασικό πρόβλημα που χαρακτηρίζει τον δημόσιο τομέα (γραφειοκρατία και έλλειψη αυτοδιαχείρισης απο τους εργαζομένους και τους πολίτες γενικότερα) το κύριο  πρόβλημα απο το οποίο πάσχει ο ιδιωτικός τομέας (εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του γενικού). Στην Ελλάδα, μάλιστα, όπως και σε κάθε χώρα στην περιφέρεια και ημιπεριφέρεια, ο δημόσιος τομέας φορτώθηκε και με επί πλέον προβλήματα που απέρρεαν απο τον βαθμό οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας (εκτεταμένη διαφθορά, «φακελάκια» κ.λπ.). Όμως, ενώ η επέκταση του δημοσίου τομέα στις μητροπολιτικές χώρες, όπου ο ιδιωτικός τομέας ήταν καπιταλιστικά αναπτυγμένος και οικονομικά αποτελεσματικός, οφειλόταν κυρίως στις πολιτικές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος και την προστασία της κοινωνίας απο την αγορά, στις περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα η επέκταση του δημοσίου τομέα ―πολιτική που ακολούθησαν μεταπολεμικά όλα τα κόμματα εξουσίας― είχε άλλο βασικά στόχο: την αναπλήρωση ενός μη ανταγωνιστικού και αποτυχημένου ιδιωτικού τομέα που ήταν ανίκανος να απορροφήσει το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.

Έτσι, όταν η πηγή της μετανάστευσης (που έπαιζε τον ρόλο απορρόφησης της ανεργίας τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες) στέρεψε στη δεκαετία του ’70, ενώ η ένταξη μας στην ΕΕ τη δεκαετία του ‘80 σήμανε την αποδιάρθρωση της παραγωγικής μας δομής ―εφόσον ούτε η δασμοβίωτη ελαφρά βιομηχανία μας ούτε η μη ανταγωνιστική γεωργία μας  μπορούσαν να επιβιώσουν στις ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές της Ε.Ε.― το ΠΑΣΟΚ που μόλις είχε έλθει στην εξουσία, μη έχοντας καμιά διάθεση να συγκρουστεί με τις ξένες ελίτ και τη ντόπια μεταπρατική ελίτ, δεν είχε άλλη επιλογή απο την επέκταση του δημοσίου τομέα. Ο ευρύτερoς δημόσιoς τoμέας που απορροφούσε το 41% του ΑΕΠ το 1979 λίγο πριν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, έφθασε ν’  απορροφά τo 65% τoυ εθνικού εισοδήματος τo 1989! Αντίστοιχα, ο αριθμός των απασχoλoυμένων στoν ευρύτερo δημόσιo τoμέα, ως συνέπεια του γεγονότος  ότι ο  ετήσιoς ρυθμός αύξησης των δημoσίων υπαλλήλων (2,9%) ήταν διπλάσιoς εκείνoυ της αύξησης της απασχόλησης στoν ιδιωτικό τoμέα[2], διπλασιάστηκε στη μεταπολίτευση και από περίπoυ 344.000 τo 1974 έφθασε τις 693.000 τo 1989, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν τo 20% τoυ oικoνoμικά ενεργoύ πληθυσμoύ. Σήμερα, μετά την πρόσφατη απογραφή, o συνολικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έφθασε τους 768.000, αντιπροσωπεύοντας δηλαδή σημαντικά μικρότερο ποσοστό του σημερινού ενεργού πληθυσμού σε σχέση με τότε ―μόλις το 15%![3]

Το ποσοστό, μάλιστα, των δημοσίων υπάλληλων στην παρούσα δεκαετία ―παρά τη μυθολογία των απατεώνων της κοινοβουλευτικής χούντας― ήταν και είναι σχετικά μικρό, όπως έδειξε σχετικά πρόσφατη συγκριτική έρευνα[4], σύμφωνα με την οποία, το 2002, ήταν μόλις 11,4% του εργατικού δυναμικού, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε των 17 ήταν πάνω απο 16%, με τις Σκανδιναβικές χώρες και τη Γαλλία να παρουσιάζουν  ποσοστά μεταξύ 20% και 30%. Οπως τονίζει η ίδια μελέτη, τα ποσοστά αυτά δεν ήταν συμπτωματικά αλλά αντιπροσώπευαν μακροπρόθεσμες τάσεις που επιβεβαιωνόντουσαν και απο τα ποσοστά των δημοσίων δαπανών στο ΑΕΠ. Η σημερινή επομένως αύξηση του ποσοστού των δημοσίων υπάλληλων στο 15%, που παρουσιάστηκε ως έγκλημα απο τους απατεώνες της ΠΑΣΟΚικής χούντας, στη πραγματικότητα, σημαίνει απλώς ότι τώρα φθάσαμε τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεν ήταν, επομένως, η αναπoτελεσματικότητα τoυ δημοσίου τομέα ―παρόλo πoυ αυτή είναι αναμφισβήτητη―  «τo αίτιo πoυ oδήγησε σε διαδικασίες oι oπoίες παρεμπόδισαν τoν ανταγωνισμό και τελικά διέστρεψαν την ανάπτυξη της χώρας», όπως υποστήριζε εδώ και 20 σχεδόν χρόνια ο σοσιαλφιλελεύθερος αδελφός του πρωθυπουργού[5] και σημερινός άτυπος συμβουλάτορας του, ο οποίος, μαζί με τον νεοδιορισθέντα και γνωστό όργανο της υπερεθνικής ελίτ Πάντοα Σκιόπα (Tommaso Padoa-Schioppa), και τον ίδιο τον αρχηγό της «χούντας», αποτελούν την «ελληνική» τρόικα που διαχειρίζεται  το προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ ―την οποία εκπροσωπεί στη χώρα η τρόικα του ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ.[6] Aντίθετα, τo τελικό αίτιo της απoτυχίας της ελληνικής ανάπτυξης είναι τo γεγoνός που παίρνει δεδoμένo η νεο/σοσιαλφιλελεύθερη πρoσέγγιση: δηλαδή η αυξανόμενη «απελευθέρωση» των αγορών.

Και αυτό, διότι το μοντέλο εξωστρεφούς «ανάπτυξης» στο οποίο οδήγησε  η απελευθέρωση αυτή δεν στηριζόταν στις δυνάμεις της ίδιας της χώρας αλλά στην εξωτερική αγορά και το ξένο κεφάλαιο και, αναπόφευκτα, κατέληξε  σε ένα στρεβλό  επενδυτικό πρότυπο που δεν επέτρεπε τη δημιουργία ενός ισχυρού μεταποιητικού τομέα, καθώς και σε ένα καταναλωτικό πρότυπο που είχε ελάχιστη σχέση με το εγχώριο παραγωγικό πρότυπο. Στη διαδικασία αυτή,  το Κράτος δεν έπαιξε πoτέ ένα σημαντικό άμεσo ρόλo για την  αναδιάρθρωση της παραγωγικής δoμής και περιoρίστηκε πάντα σε ένα έμμεσo ρόλo ενίσχυσης της πoσoτικής διαδικασίας αύξησης τoυ εθνικού εισoδήματoς, πoυ συνεπαγόταν απλώς την επέκταση της υπάρχoυσας παραγωγικής δoμής, σε συνδυασμό με κάπoια βελτίωση της υπoδoμής (μεταφoρές, επικoινωνίες, ενέργεια κ.λπ.), αφήνοντας  ουσιαστικά την αναπτυξιακή διαδικασία στις δυνάμεις της αγoράς και περιορίζοντας τον δημόσιο τομέα στον ρόλο μιας δικλείδας ασφάλειας στο πρόβλημα της απασχόλησης που δημιουργούσε ο ανεπαρκής ιδιωτικός τομέας.

Παρόλα αυτά, οι ντόπιες και ξένες ελίτ επιβάλλουν σήμερα όχι μόνο κτηνώδεις περικοπές στα εισοδήματα όλων των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που καμιά άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν επέβαλε, αλλά και πετσοκόβουν τον αριθμό των θέσεων στον τομέα αυτο, γεγονός που, με δεδομένη την οριακή απορροφητικότητα εργασίας στον ιδιωτικό τομέα σημαίνει παραπέρα αύξηση της μαζικής ανεργίας των νέων στο μέλλον. Και όχι μόνο! Σημαίνει, επίσης, την συνεχή καταβαράθρωση κοινωνικών υπηρεσιών όπως η εκπαίδευση και η υγεία, έτσι ώστε στο προσεχές μέλλον μόνο η μειονότητα που έχει τη δυνατότητα να προσφεύγει στον ιδιωτικό τομέα θα μπορεί να ικανοποιεί τις σχετικές βασικές ανάγκες, ενώ η πλειοψηφία θα συνθλίβεται κάτω απο τις τριτοκοσμικές συνθήκες που θα προσφέρει ένας εξαθλιωμένος δημόσιος τομέας, κατά το Αμερικανικό πρότυπο που επιβάλλουν οι δύο τρόικες...

 

---

[1] Γι’ αυτό και το ιστορικό αίτημα της αντισυστημικής Αριστεράς ήταν πάντα η έξοδος από την Ε.Ε. και όχι η «αποδέσμευση» με την έννοια  της συλλογικής αποδέσμευσης των Ευρωπαϊκών λαών από αυτή (πράγμα που αποκλείει την μονομερή Ελληνική έξοδο) ή την έννοια της  αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης (πράγμα που παραπέμπει το θέμα στις ελληνικές καλένδες) ―γεγονός που σημαίνει ότι η χρήση του όρου εάν δεν διαφοροποιείται σαφώς απο τις παραπάνω έννοιες, παίζει αποπροσανατολιστικό ρόλο.
[2] OECD, Economic Surveys, 1986-87, σελ. 43.
[3] World Bank, World Development Indicators 2010, Table 2.2.
[4] Βλ. Ηeinz Ηandler κ.α., Τhe size and performance of public sector activities in Εurope (2005). http://129.3.20.41/eps/pe/papers/0507/0507011.pdf
[5] Νicholas Papandreou, “Finance and industry: the case of Greece,” International Review of Applied Economics, Vol.5, Issue 1 (1991), p. 1-23.
[6] Βλ. Τάκης Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ: Η ανάγκη για άμεση έξοδο από την Ε.Ε. και για μια αυτοδύναμη Οικονομία (υπό έκδοση, Γόρδιος, Σεπτέμβρης, 2010).

ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΛΛΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πρωτοβουλίες

Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης

Η Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών συνεχίζοντας τη δράση της ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης που επιβάλλονται με το σιγοντάρισμα ΝΔ και ΛΑΟΣ και με τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, συμμετείχε στην παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην πλατεία Αμπελοκήπων και στην πορεία που ακολούθησε στους κεντρικούς δρόμους του δήμου, δίνοντας ένα ζωντανό παρόν με την αγωνιστικότητά της και τα συνθήματά της. Ακόμη πραγματοποίησε και δικιά της παρέμβαση στο πλαίσιο σειράς παρεμβάσεων, που έχει προγραμματίσει για το μήνα Ιούνιο στις δυτικές συνοικίες. 

Η Πρωτοβουλία παράλληλα πραγματοποίησε έναν απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης της και προγραμμάτισε παρεμβάσεις σε Νεάπολη, Συκιές, Πολίχνη, Εύοσμο και σε μεγάλο πολυκατάστημα της περιοχής. Ακόμη μέλη της Πρωτοβουλίας θα έρθουν σ’ επαφή με τους εκπαιδευτικούς της περιοχής, θα επισκεφτούν δημοτικά εργοτάξια και πολιτιστικά και πολιτικά στέκια της περιοχής. Ολη αυτή η κίνηση για το μήνα Ιούνιο θα καταλήξει σε Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση στην πλατεία ρολογιού στη Νεάπολη στις 30 Ιουνίου στις 7 μ.μ.. Μετά τη Λαϊκή Συνέλευση θ’ ακολουθήσει γλέντι, με τοπική λαϊκή ορχήστρα, στα πλαίσια της αλληλογνωριμίας και της σύσφιξης σχέσεων με τους κατοίκους της περιοχής.  
Η Πρωτοβουλία καλεί τους κατοίκους των Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους, τους μετανάστες, τους φορείς και τις συλλογικότητες της περιοχής κι όλους όσους βλέπουν τις ζωές μας να βουλιάζουν κάθε μέρα περισσότερο στη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια να πλαισιώσουν τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας και να συμμετάσχουν ενεργά στις δραστηριότητές της και να συμβάλουν ώστε το σμίξιμό μας στη Λαϊκή Συνέλευση της 30ης Ιουνίου, να γίνει το έναυσμα για την κοινή μας δράση, την αλληλεγγύη και την αντίσταση.

Βόλος: Από τη δράση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης εργαζομένων και ανέργων

Η κατάσταση για τους εργαζόμενους της Μαγνησίας δυσκολεύει από μήνα σε μήνα, δικαιώνοντας τις προβλέψεις της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης εργαζομένων και ανέργων ότι όσο δεν αντιστεκόμαστε, θα βρισκόμαστε σε χειρότερες συνθήκες. Οι απολύσεις, η «στάση πληρωμών», οι υποχρεωτικές άδειες είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, χώρια η τεράστια ανεργία στην οικοδομή.

Ολα αυτά έχουν υποχρεώσει το ΕΚΒ, αλλά και την τοπική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να καλέσουν σε συλλαλητήριο την ερχόμενη Τρίτη, παρόλο που όλο το προηγούμενο διάστημα αδράνησαν και ουσιαστικά σαμποτάραν κάθε κινηματική διαδικασία.

Αντίθετα, η Πρωτοβουλία κινήθηκε με μοίρασμα προκηρύξεων σε χώρους δουλειάς, σε παρεμβάσεις σε γειτονιές όπως η Χιλιαδού, αλλά και σε εκδηλώσεις σε χώρους όπου συγκεντρώνονται εργαζόμενοι, άνεργοι και μετανάστες. Μια τέτοια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 9/6 στο «Οξυγόνο», όπου έγινε εκτενής συζήτηση με πολίτες και εργαζόμενους.

Τέλος η Πρωτοβουλία συνεδριάζει αρκετά τακτικά, πλουτίζοντας τα θέματα που θίγονται, όσο και τους τρόπους παρέμβασης.

Εκδήλωση της Πρωτοβουλίας ενάντια στα μέτρα: «Η ελπίδα του λαού στην οργάνωση της πάλης του».

Αγιοι Ανάργυροι

Την Τέταρτη 9 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κοκκινοπούλου στους Αγ. Αναργύρους η ανοιχτή συζήτηση της πρωτοβουλίας ενάντια στα μέτρα. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν ικανοποιητική, πολύ μακριά βέβαια από τις ανάγκες της περιόδου.

Να θυμίσουμε ότι η πρωτοβουλία ξεκίνησε τη δράση της τον περασμένο Μάρτη με την ανακοίνωση των πρώτων μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης. Είχε σημαντική προπαγανδιστική δράση κατά το προηγούμενο διάστημα, συμβάλλοντας -στα μέτρα των δυνατοτήτων της- στη μαζικοποίηση των απεργιών του Μάρτη και του Μάη.

Στη συγκεκριμένη ανοιχτή συζήτηση τέθηκαν τα εξής ζητήματα:

α. Σχέδιο Καλλικράτης και οι επιπτώσεις του στους εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση και γενικότερα το λαό (στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε τη συνένωση των δήμων Καματερού και Αγίων Αναργύρων).

β. Η επίθεση της κυβέρνησης στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.

Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε αναπτύχθηκε γόνιμος προβληματισμός για την καλύτερη δυνατή συνέχιση της δράσης της πρωτοβουλίας. Μπορούμε να σημειώσουμε τις παρακάτω προτάσεις:

- Συνέχιση των ανοιχτών συζητήσεων της πρωτοβουλίας και σε άλλες γειτονιές του δήμου.

- Μόνιμη ανοιχτή συνεδρίαση της πρωτοβουλίας.

- Προσπάθεια συντονισμού της πρωτοβουλίας με άλλες παρόμοιες στην Αθήνα για συνδιοργάνωση δράσεων.

- Προσπάθεια μέσω της κοινής δράσης με άλλες πρωτοβουλίες στη χώρα της οργάνωσης ευρωπαϊκής συνάντησης με παρόμοιες πρωτοβουλίες από άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η συνέχιση της δράσης καθώς και το πλάτεμα της πρωτοβουλίας είναι αναγκαία. Να μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην αρχή της μακράς προσπάθειας ανασυγκρότησης των αναγκαίων λαϊκών οργάνων πάλης. Η ανασυγκρότηση του εργατικού–λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς το λαό, αλλά θα γίνει μαζί με το λαό και από το λαό.

Αν οι αριστερές επαναστατικές οργανώσεις θέλουν να συμβάλουν στην ανάπτυξη επαναστατικού κινήματος πρέπει να θέσουν τη δράση τους στην υπηρεσία της λαϊκής αυτοοργάνωσης και όχι την υπόθεση της οργάνωσης της πάλης του λαού στην υπηρεσία μικροκομματικών ή εκλογικίστικων παιχνιδιών.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ

ΣΤΟ  ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ προχωρά σε ένα διαρκές αντεργατικό πραξικόπημα. Παρά τη λαϊκή οργή και τη μαζική αντίδραση των εργαζομένων επιμένει στην υλοποίηση της αντιδραστικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ και τους τραπεζίτες.

Σε αυτές τις συνθήκες το σχέδιο-έκτρωμα για το ασφαλιστικό δεν είναι απλώς ένα ακόμη αντεργατικό πλήγμα. Πρόκειται για ένα «νόμο - εφιάλτη» σε μία «κοινωνία - εφιάλτη». Δεν επιδεινώνει απλώς τα όρια ηλικίας και τις συντάξεις, αλλά ανατρέπει εκ βάθρων τη φιλοσοφία του ασφαλιστικού συστήματος, με τη μετάβαση από το αναδιανεμητικό στο ανταποδοτικό σύστημα και τελικά στην ατομική ιδιωτική ασφάλιση. Με δουλειά μέχρι θανάτου για συντάξεις – επιδόματα κηδείας. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων η σύνταξη και η ασφαλιστική προστασία, γίνονται «απαγορευμένος καρπός».

Παράλληλα τερατώδεις είναι οι αλλαγές που προωθούνται με το Προεδρικό Διάταγμα Λοβέρδου για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Το συγκεκριμένο ΠΔ:

α) Θεσμοθετεί την αμοιβή κάτω από την ΕΓΣΕΕ για όλους τους εργαζομένους κάτω των 25. Αντιμετωπίζει τη νεολαία σαν "χαμένη γενιά" και αναλώσιμο υλικό.

β) Καταργεί στην ουσία την δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα, αφού καταργεί την δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην Διαιτησία. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου ΠΔ δείχνει ήδη τις συνέπειές της, καθώς είναι στον αέρα ΟΛΕΣ οι συμβάσεις ακόμη και η ΕΓΣΣΕ. Πρόκειται για τεράστιο, ιστορικό πισωγύρισμα.

γ) Επιτρέπει τρομαχτική αύξηση των απολύσεων, δεδομένου και του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα συντρίβει-κλέβει τις αποζημιώσεις, καθώς οι εργοδότες θα μπορούν απλώς κάνοντας χρήση μιας σύντομης προειδοποίησης να πληρώνουν αποζημιώσεις κατά 50% μικρότερες.

δ) Νομοθετεί και ενισχύει την μαύρη παιδική εργασία μέσα από ετήσιες "συμβάσεις μαθητείας" με το 70% της ΕΓΣΣΕ!!

Κατάργηση των ΣΣΕ, απελευθέρωση των απολύσεων, σκλαβιά για την νεολαία, επιστροφή στην φτηνή παιδική εργασία. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Η επιβολή της χούντας των "αγορών" και της εκμετάλλευσης είναι η ουσία του περιβόητου Μνημονίου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Απέναντι σε αυτόν τον εργασιακό εφιάλτη οι εργαζόμενοι οφείλουμε να απαντήσουμε με δυναμισμό και αποφασιστικότητα στην κλιμάκωση της επίθεσης. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε ψευδαισθήσεων ούτε αναμονής.  Τα μέτρα πρέπει να ανατραπούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η δυναμική των εργαζόμενων πρέπει να ξεπεράσει, κάθε κωλυσιεργία ή στάση αναμονής όπως εκφράστηκε από την συνδικαλιστική αριστοκρατία με την άρνηση των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) να προκηρύξουν απεργία στις 23/6 ημερομηνία που διέρρευσε ότι τα μέτρα κατατίθενται στη βουλή.

Ο αγώνας για να μην περάσουν οι δραματικές για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό τερατούργημα Λοβέρδου είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για τον κόσμο της δουλειάς.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε, ΤΟ ΔΝΤ, ΤΗΝ ΟΝΕ, ΤΟ ΕΥΡΩ -ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ- ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ- ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ 45% ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ-ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΜΙΣΘΟΥΣ, ΤΑΜΕΙΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ- ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ- ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.

ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΝΗ  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΟΤΕ ΣΤΙΣ 9:00 π.μ

Επιδιώκουμε κοινή πορεία όλων των συγκεντρώσεων

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Εργαζομένων Πρέβεζας

Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα

ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ξεκίνησε τη δράση της στην Ηγουμενίτσα πριν τεσσεράμισι χρόνια περίπου. Η αναγκαιότητα κοινής δράσης πάνω στα λαϊκά και εργατικά προβλήματα που γεννά η επίθεση του συστήματος οδήγησε στη δημιουργία της Πρωτοβουλίας, όχι μόνο από συντρόφους και συναγωνιστές οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων (ΚΚΕ(μ-λ), ΝΑΡ, Μ-Λ ΚΚΕ), αλλά και από ανένταχτους συνδικαλιστές και εργαζόμενους που ήθελαν η Πρωτοβουλία αυτή να λειτουργήσει ως πόλος συσπείρωσης ενός ευρύτερου δυναμικού σε αγωνιστική κατεύθυνση. Από διάφορους εργασιακούς χώρους προέρχονται και οι συναγωνιστές που την πλαισιώνουν: οικοδόμοι, δάσκαλοι, καθηγητές, δημόσιοι υπάλληλοι. Στα πλαίσια της λειτουργίας της, δίνεται η ευκαιρία στον κόσμο που συμμετέχει να κουβεντιάσει τα κοινά του προβλήματα και να αναζητήσει τρόπους αγωνιστικής έκφρασης και διεκδίκησης. Να στηριχτεί πολιτικά και ιδεολογικά και να οργανωθεί απέναντι στο σύστημα και στη διάλυση των σωματείων που επιδιώκουν οι εργατοπατέρες. Να αντιπαρατεθεί με σεβασμό στις διαφορετικές πολιτικές απόψεις και να εμβαθύνει την πολιτική του σκέψη με γνώμονα πάντα την προβολή των κοινών θέσεων και απόψεων και με αρχή την ισοτιμία και ομοφωνία. Η Πρωτοβουλία απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους που θέλουν να αντισταθούν στην πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Επεδίωκε και επιδιώκει να συμβάλλει στην μεγαλύτερη μαζικότητα των εργατικών συγκεντρώσεων γι’ αυτό και απευθύνεται τόσο στο Εργατικό Κέντρο, όσο και σε Πρωτοβάθμια σωματεία του νομού για την οργάνωση συλλαλητηρίων και εκδηλώσεων. Δυστυχώς αυτό δε γίνεται κατορθωτό.  Στις λίγες φορές που έγινε αυτό εφικτό μετά από πολλή προσπάθεια της Πρωτοβουλίας, η συμμετοχή των φορέων αυτών ήταν δια αντιπροσώπου! Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και μ’ αυτές τις δυσκολίες η Πρωτοβουλία όχι μόνο δεν κάμπτεται, αλλά συνεχίζει, έστω και μόνη της, πιο αποφασιστικά κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου και ειδικά της νεολαίας και αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για την πόλη.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ

ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΜΙΝΙΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ

ΜΕΤΡΩΝ Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ. – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Καμινιώτες, Καμινιώτισσες

Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη από κάθε άποψη επίθεση που δεν μοιάζει με τις προηγούμενες.

Μια καλά σχεδιασμένη επίθεση από Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ., την Κυβέρνηση αλλά και με την ουσιαστική στήριξη του συνόλου των δυνάμεων του δικομματισμού που χτυπά και στοχεύει να σαρώσει καταχτήσεις ενάμιση αιώνα.

Δυναμιτίζουν το παρόν.

Μας θέλουν έρμαια στις ορέξεις της εργοδοσίας. Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και προωθούν την ατομική διαπραγμάτευση. Καταργούν τον κατώτερο μισθό και μεροκάματο, και επιβάλλουν την επισφαλή και ανασφάλιστη εργασία. Κλείνουν τα μικρομάγαζα προς όφελος των μεγάλων αλυσίδων. Φουντώνει η ανεργία και η αιώνια λιτότητα στην οποία βουλιάζει πάντα μόνο ο λαός και όχι οι ξένοι και εγχώριοι προύχοντες του τόπου.

Ξεπουλιέται ο κοινωνικός πλούτος και κατεδαφίζεται ό,τι έχει απομείνει από τις καταχτήσεις του κράτους πρόνοιας. Ταυτόχρονα δαπανούνται υπέρογκα ποσά για να θωρακιστεί το κράτος καταστολής απέναντι στον «εχθρό» λαό.

Υποθηκεύουν το Μέλλον μας.

Όλοι αυτοί  που υλοποιούν αλλά και εκείνοι που αποδέχονται το κατάπτυστο Μνημόνιο, ουσιαστικά παραδίδουν τις τύχες του λαού και τις χώρας στα αρπαχτικά του Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ. και σε ισχυρούς  Επιχειρηματικούς Ομίλους. 

          Αυτοί που με το αντι-ασφαλιστικό τερατούργημα καταργούν το καθολικό δικαίωμα σε κοινωνική ασφάλιση, περίθαλψη, συνταξιοδότηση. Θέλουν να μας κάνουν σύγχρονους σκλάβους. Να ζούμε για να δουλεύουμε και όχι να δουλεύουμε για να ζούμε.

Δεν μπορούμε να μένουμε πλέον απαθείς. Δεν τους χρωστάμε μας χρωστάνε.

Όσο μένουμε αμέτοχοι και αποφασίζουν άλλοι για τις τύχες μας τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Αν δεν τους σταματήσουμε εμείς τότε ποιος θα το κάνει; Αν όχι τώρα τότε πότε;

Υπάρχει κι άλλος δρόμος.

Τα μεγάλα απεργιακά συλλαλητήρια μας έδειξαν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Πραγματικά όλοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Η ανοιχτή επιτροπή αγώνα που έχουμε πρόθεση να συγκροτήσουμε  στοχεύει στην συμμετοχή των κατοίκων της γειτονιάς μας με άμεσο και δημοκρατικό τρόπο, με στόχο τον συντονισμό και την κοινή δράση με τον υπόλοιπο λαό που δίκαια αγωνιά και εξεγείρεται.

         ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ. – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

         ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

         ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

         Ο ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

         Ο ΘΥΜΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΡΑΣΗ

Βόλος: Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων
Η συγκρότηση της Πρωτοβουλίας στο Βόλο, το Δεκέμβρη του 2009, ήταν αποτέλεσμα προηγούμενων κοινών παρεμβάσεων σε εργασιακούς χώρους όπως οι καθαρίστριες σε εργολάβους και οι απλήρωτοι εργάτες στο εργοστάσιο του Κανάκη. Οι απολύσεις σε εργοστάσια του Βόλου ( Βιοσώλ, ΚΟΝΤΙ ) καθώς και η απόλυση του ταξικού αγωνιστή Αποστόλη Αβτζή έθεσε το καθήκον της δημιουργίας μιας Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης για τη στήριξη των εργατικών αγώνων για να μην μένει κανένας εργαζόμενος μόνος του απέναντι στην τρομοκρατία της εργοδοσίας. Βασικός στόχος και η ανάπτυξη της αντίστασης ενάντια στη συνολική επίθεση του κεφαλαίου στις κατακτήσεις και στα δικαιώματα των εργαζομένων, ξεσκεπάζοντας και καταγγέλλοντας την πρακτική των εργατοπατέρων της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου ( ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ).
Στην Πρωτοβουλία συμμετέχουν εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μέλη εργατικών σχημάτων της ΕΡΓΑΣ, της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ, της ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, ενώ οι διαδικασίες της είναι ανοικτές σε κάθε εργαζόμενο.
Η κλιμάκωση της επίθεσης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το Πρόγραμμα Σταθερότητας αποτέλεσε κύριο ζήτημα στη δράση της Πρωτοβουλίας, που με αφίσες και προκηρύξεις σε εργασιακούς χώρους και στην πόλη κάλεσε τους εργαζόμενους σε αγώνες για να μην περάσουν τα μέτρα. Οι τρεις απολύσεις των αγωνιστών εργατών στη ΜΕΤΚΑ, τον Φλεβάρη, αποτέλεσαν ένα σημαντικό ζήτημα για το οποίο η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης έδωσε όλες τις δυνάμεις της και τις προσπάθειες για τη δημιουργία κινήματος συμπαράστασης με πορείες και με καθημερινή παρουσία έξω από το εργοστάσιο μαζί με τους απολυμένους. Η δράση της αυτή την έκανε ευρύτερα γνωστή στους εργαζόμενους της περιοχής και ενίσχυσε την εμπιστοσύνη τους, στοιχείο σημαντικό για την ανάπτυξη δεσμών με τους εργασιακούς χώρους.
Η λαίλαπα του μνημονίου κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ δημιούργησε νέες συνθήκες για ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια στη δημιουργία κινήματος αντίστασης και πάλης και η απεργία της 5 Μάη στο Βόλο ήταν ένας σημαντικός σταθμός στην κατεύθυνση αυτή, με σημαντική συμμετοχή της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, μαζί με άλλες δυνάμεις, στη διοργάνωση μιας πορείας χιλιάδων εργαζομένων που ξεπέρασε τους εργατοπατέρες του Εργατικού Κέντρου.
Πέρα από την προπαγάνδιση και τη συμμετοχή στις απεργιακές πορείες, η Πρωτοβουλία αυτό το διάστημα έχει εντοπίσει τη δράση της σε παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους και λαϊκές γειτονιές θεωρώντας ότι η υπόθεση της πάλης πρέπει να αγκαλιάσει μεγάλα τμήματα του λαού.

ΑΡΧΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τίποτα όρθιο! Η ελληνική και ξένη ελίτ και οι πολιτικοί τους εκφραστές έχουν βάλει στο στόχαστρο κάθε δικαίωμα και κατάκτηση των εργαζομένων και έχουν παραδώσει το λαό και τη χώρα στις εντολές ΔΝΤ και ΕΕ. Η επίθεση που ξεκίνησε εδώ και μερικούς μήνες επιταχύνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς: μείωση κόστους εργασίας, μισθών και συντάξεων, κατάργηση επιδομάτων, αποζημιώσεων απόλυσης, συλλογικών συμβάσεων, μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, φοροεπιδρομή και ο κατάλογος μοιάζει να μην έχει τέλος.

Εκτός από τα οικονομικά μέτρα, θεσπίζουν και άλλα, όπως ο ‘μέντορας’ για τους νεοδιόριστους και η χρήση των καμερών, επειδή μας θέλουν υποταγμένους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης, φοβισμένους και διασπασμένους, να αναζητά ο καθένας μοναχός του την ‘τύχη’ του σε ένα τοπίο γενικευμένης φτώχειας και ανεργίας.

Ας μην τους κάνουμε τη ‘χάρη’. Μπορούμε και πρέπει να αντισταθούμε, να βάλουμε φραγμό στα εφιαλτικά τους σχέδια. Να ανατρέψουμε τα αντιλαϊκά – αντεργατικά μέτρα και το ‘Πρόγραμμα Βαρβαρότητας. Να αρνηθούμε τους ‘μονόδρομους’ που θέλουν να μας επιβάλλουν και να επιλέξουμε τον μονόδρομο της πάλης.  

Απέναντι σε όλο αυτό, η υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όχι μόνο δε θέλει να κάνει τίποτα, αλλά κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να σαμποτάρει τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζόμενων. Με τα σωματεία διαλυμένα από λογικές ηττοπάθειας και την κυριαρχία των παρατάξεων των κομμάτων εξουσίας, η μόνη διέξοδος είναι η κοινή δράση των εργαζομένων. Η συγκρότηση πρωτοβουλιών που θέτουν ως στόχο να εκφράσουν την αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός παρατεταμένου αγώνα ενάντια στα μέτρα μπορούν να συμβάλλουν στην κατεύθυνση αυτή.  

Η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στην Κέρκυρα ακριβώς αυτό θέλει να υπηρετήσει. Με παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους, σε πορείες και συλλαλητήρια, με εκδηλώσεις και συζητήσεις που θα οργανώσει, επιδιώκει να δημιουργηθεί μια πλατιά επιτροπή, ανοιχτή προς όλους τους εργαζόμενους. Με βάση το παρόν πλαίσιο και την αναγκαιότητα του κοινού αγώνα, με ομοφωνία και ισότιμα για όσους συμμετέχουν, θα πάρουμε τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα συσπειρώσουν τους εργαζόμενους και θα συμβάλλουν στην ανατροπή των μέτρων. Ας πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας! Εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που θέλουν να επιβάλουν. Ενάντια στο συμβιβασμό και την υποταγή, στο κλίμα του φόβου και της μοιρολατρίας. Οι εργαζόμενοι δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανέναν.

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ

     ΕΞΩ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ Η ΕΕ

                    ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ