Διανύουμε μια κατάσταση περικοπής κι ελάττωσης μισθών, εργασιακής εντατικοποίησης, οικονομικής μέγγενης σε κάθε μικρομεσαίο επαγγελματία, απομάκρυνση του πολύ λαού απ' τ' αγαθά της κοινωνίας ακόμα κι όταν αυτά είναι αυτονόητα όπως η υγεία και η παιδεία.
Κανείς δε θα μπορούσε να μείνει αδιάφορος, αλλά κοινωνικοί αυτοματισμοί, ελλείψεις συντονισμού αγώνων ακόμα και προδοτικές στάσεις συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι ισχυρά εμπόδια στην ταξική πάλη. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσει η επίθεση αυτή είναι ν' αγωνιστούμε με κίνητρο καθαρά τα προβλήματά μας και το δρόμο για τη λύση τους. Χρειαζόμαστε να γίνουμε μια ενωμένη γροθιά με την καλύτερη δυνατή συνείδηση του εαυτού της.
Δυστυχώς κάποιοι από μας, ορμώμενοι από έναν υπερβάλλοντα ζήλο να εφαρμόσουμε τη δικιά μας αντίληψη περί δικαίου στην κοινωνία διαρυγνύουμε την ενότητα του κινήματος διαχωριζόμενοι απ' αυτό. Κινήσεις όπως αυτές της ΠΚΣ της Παντείου, που προπηλάκισε φοιτητές των ΕΑΑΚ με αφορμή την την ανάρτηση μιας πλακέτας της στο χώρο τους, στέλνουν όλους μας ένα βήμα πίσω στην αντιπαράθεση με τα δεινά μας. Στέλνουν και τους αγωνιστές της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ και οποιουσδήποτε άλλους, γιατί όλοι στο ίδιο ταξικό καζάνι βράζουμε, γρηγορότερα στην ήττα ή έστω επιβραδέστερα στη νίκη. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της περιχαράκωσης σύντροφοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου