Την Τετάρτη 9 του Μάρτη ο συνάδελφος βγήκε για δουλειά, δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά πίσω από το απορριμματοφόρο του Δήμου Ιωαννιτών. Δεν γύρισε σπίτι του, δεν θα γυρίσει ποτέ. Μια ζωή να μετράς την ώρα στην δουλειά με τους τόννους σκουπιδιών που πρέπει να μαζέψεις, να προσθέτουν δρόμους και τόννους σκουπιδιών στο ωράριό σου, αφού δεν προσλαμβάνουν εργάτες, να αναφέρονται στην πιο δύσκολη και ανθυγιεινή δουλειά μόνο όταν κάνεις απεργία γιατί τάχα τους ενοχλεί η μπόχα των σκουπιδιών. Τους ενοχλεί η μπόχα των σκουπιδιών στον δρόμο, αποφασίζουν ότι “υπάρχει κίνδυνος για την δημόσια υγεία” από την τρίτη μέρα της απεργίας, αλλά κλείνουν τα μάτια όταν δουλεύεις με το κεφάλι χωμένο στον κάδο για ένα μεροκάματο, με τις αρρώστιες να παραμονεύουν κάθε μέρα δίπλα σου.
Πέρασε στα μικρά των εφημερίδων, σαν να μην έχει καμιά αξία η ζωή του ανθρώπου. Και πράγματι δεν έχει για αυτούς αξία η ζωή ή ο θάνατος ενός εργάτη όταν καταδεικνύει την σαπίλα του συστήματός τους, που το μόνο που ξέρει είναι να κάνει τον εργαζόμενο σκλάβο, να ζει σε άθλιες συνθήκες και να πεθαίνει χωρίς να προλάβει να γεράσει.Ο συνάδελφος προστέθηκε στην μεγάλη λίστα των εργατικών ατυχημάτων, που μακραίνει κάθε μέρα από την εντατικοποίηση και την τραγική έλλειψη μέσων προστασίας στον βωμό της οικονομίας και της αύξησης του κέρδους.
Δεν θα τους χαρίσουμε την ζωή μας, κανένας άλλος συνάδελφος στην λίστα θανάτου!
Είναι χρέος κάθε εργάτη, κάθε αγωνιστή, απέναντι στον συνάδελφο, χρέος στην ζωή!
Δημοσιεύουμε το αντίο του συνάδελφου Ζώη Γαλατά στον αδικοχαμένο συνάδελφο.
Λίστα θανάτου… Γι’ αυτούς που κυνηγούν τη ζωή…
Εδώ και πάρα πολύ καιρό τονίζαμε ότι η κατάσταση στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων -κύρια σε εκείνη του Δήμου Ιωαννιτών- έχει φτάσει στο κόκκινο.Κι αυτό γιατί βλέπαμε πως είχε μείνει, με ευθύνη των δημοτικών αρχών, ένα αποδεκατισμένο προσωπικό, με ελλείψεις σε χέρια και μέσα. Ελάχιστοι εργαζόμενοι να αντιμετωπίζουν το μεθάνιο, το μονοξείδιο και διοξείδιο, τα βαριά μέταλλα, τις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες της περιοχής και τους κινδύνους μόλυνσης, καθημερινά.
Απορριμματοφόρα κι άνθρωποι να διανύουν χιλιόμετρα και να συλλέγουν τόνους σκουπιδιών, σχηματίζοντας μια εκρηκτική δυσαναλογία, που αντιστοιχούσε ετήσια σε 380 τόνους ανά εργαζόμενο…!!!
Οδηγοί που είχαν άλλη ειδικότητα, εργάτες καθαριότητας με κύστες, αυχενικά και διαλυμένες σπονδυλικές στήλες. Άνθρωποι-λάστιχο που παλεύαν για το αδύνατο, καταστρέφοντας την υγεία τους ανεπανόρθωτα. Πως να κρατήσουν καθαρή μια πόλη που έχει απαρχαιωμένο σύστημα συλλογής, δεν ξέρει να διαχειρίζεται και να ανακυκλώνει τα σκουπίδια της, αλλά κορδώνεται όταν ακούγονται φιλοφρονήσεις επισκεπτών; Μια πόλη που είναι πια τεράστια, μεγάλη.
Με πολιτικούς προϊστάμενους μικρούς και ιδιοτελείς στην πλειονότητά τους. Ανθρωπάκια που όλα τα μετρούν σε ψήφους και φράγκα. Και σαν βδέλλες ρουφήξαν τα όνειρα, τον ιδρώτα και το αίμα των συναδέλφων.
Πριν τρία χρόνια, δύο εργάτριες στο Δήμο Πασσαρώνας τραυματίστηκαν όταν έπεσε πάνω τους Ι.Χ. Γλίτωσαν από θαύμα. Πριν δύο χρόνια περίπου, ένας ηλικιωμένος παρασύρθηκε από απορριμματοφόρο, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο ρείθρο της Σπύρου Λάμπρου. Πριν λίγους μήνες συνάδελφος έχασε το πόδι του, όταν μεθυσμένος οδηγός έβγαλε τα ντέρτια του χαράματα, πάνω σε ανυποψίαστο εργαζόμενο που ετοιμαζόταν για να βγει σε σύνταξη κι ήταν από κείνους που δεν γλείψαν για να λουφάρουν σε κάποιο γραφείο.
Τον ίδιο καιρό είχαμε αύξηση στα εργατικά ατυχήματα στις κατασκευές, αλλά και στη ΒΙΠΕ, με θανάτους νέων παιδιών στα ΙΚΕΑ και σε οικοδομή στην πόλη. Πριν μια ώρα, ήρθε ο θάνατος ενός νέου παιδιού, εργάτης κι αυτός του Δήμου Ιωαννιτών, να συμπληρώσει τη Λίστα Θανάτου στο νομό και την περιοχή μας, που έχει αρχίσει να πολλαπλασιάζει τις ματωμένες σελίδες της.
Η εργατική τάξη κι η νεολαία, τα ταξικά συνδικάτα, είναι οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φρένο στο θάνατο και την εκμετάλλευση.
Αυτοί θα είναι κι εκείνοι που θα θυμούνται τους νεκρούς μας, γιατί οι εργοδότες δεν έχουν καλή μνήμη στο αθώο αίμα. Τους φέρνει ναυτία…
Κι ας πιστέψουμε, επιτέλους, πως μπορεί να υπάρξει κόσμος χωρίς εργατικά ατυχήματα. Δεν είναι ευχή ή επιθυμία. Είναι η βαθύτερη, η πιο ανθρώπινη αλήθεια…
Γι’ αυτό, το αντίο ενός δικού μας ανθρώπου, ας είναι ΑΠΕΡΓΙΑ και ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ… ΑΓΩΝΑΣ για έναν άλλο κόσμο…
Ζώης Γαλατάς
μέλος του Σωματείου ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων
πηγή: http://antigeitonies.blogspot.com/2011/03/blog-post_5672.html#more
μέλος του Σωματείου ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων
πηγή: http://antigeitonies.blogspot.com/2011/03/blog-post_5672.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου